อ่านละคร เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 13/5 วันที่ 31 พ.ค. 57
“เหมือนกั๊น!! นึกว่าน่าปล้ำนักนี่ อี่ธ่อ!! นางเอกงิ้ว!!”นัครินทร์พูดจบก็เดินไปที่เคาน์เตอร์ “ขอห้องเดี่ยว 2 ห้อง ไม่ติดกันนะฮะ ขอห้องห่างๆ ไกลๆ กันคนละโยชน์เลยยิ่งดี”
ประกายเดือนเบะปากใส่นัครินทร์ที่เบะปากประชดเช่นกัน
พนักงานหน้านิ่งแบบไร้อารมณ์ “ห้องเต็มหมดพี่”
“ห๊า?”
“ไม่จริงอ่ะ!! นี่มันวันธรรมดาไม่ใช่เสาร์อาทิตย์ ไม่ใช่ ลองวีคเอนซักกะหน่อย ห้องจะเต็มได้ไงคะน้องใครเค้าจะมาเที่ยวกันเยอะขนาดนั้น”
“ก็ไม่รู้พี่ – แต่ห้องเต็ม”
นัครินทร์เกาหัวแกรกๆ “เอางี้..เดี๋ยวเราลองขับรถหาไปเรื่อยๆ”
ประกายเดือนบ่น “โอ๊ยยย!! จะไปก็รีบไปปวดฉี่แล้ว”
สองคนจะเดินออก พนักงานเรียกไว้ “พี่ๆ!! เดี๋ยวก่อน”
ประกายเดือนหันขวับ “อะไรอีกล่ะน้อง ฉี่จะราดแล้ว”
“เหลือว่างอยู่ห้องนึง”
“เอ๊า???”
“แล้วตะกี้บอกเต็ม??” ประกายเดือนโวย
“ห้องบนตึกเต็ม เหลือแต่บนแพ”
นัครินทร์กับประกายเดือนอึ้ง พูดขึ้นพร้อมกัน “บนแพ???”
พนักงานชูกุญแจ “ห้องเดียว”
นัครินทร์กับประกายเดือนอึ้งหนักเข้าไปอีก พูดขึ้นพร้อมกัน “ห้องเดียว!!!!”
ห้องพักบนแพ ประกายเดือนวิ่งจู๊ดแบบคนฉี่จะราด มาประกบพนักงานคนเดิมที่กำลังเปิดประตูห้องพักบนแพอย่างรีบ ก่อนจะหันมาแว้ดนัครินทร์ “อยู่ตรงนี้ก่อน!! ให้ดิฉันฉี่ก่อน!! อย่าเพิ่งเข้ามา!!”
ประกายเดือนปิดประตูปัง นัครินทร์ทำเป็นส่ายหน้าเซ็งๆ ก่อนจะท่า ‘เยส’ แล้วกอดพนักงานแน่น ตบไหล่ผลัวะๆ ควักแบงค์พันและควักอีกพัน “เจ๋งมากไอ้น้อง เอาไปเลย..ติ๊บ!!! นี่!! โทษฐานที่แอ็คติ้งเนียนมากๆ”
พนักงานกะล่อนเป็นคนละลุคกับที่หน้านิ่งๆ เนิร์ดๆ เมื่อกี้ราวกับคนละคน “ขอบคุณครับเฮีย แหม..เจ้านายผมเพื่อนเฮียสั่งมานี่ครับ อีกอย่างนึงเคยเล่นให้เฮียหลายรอบแล้วไม่เนียนได้ไง ว่าแต่..คนนี้ดูจะฤทธิ์เยอะนะครับ สงสัย เฮียจะเหนื่อยหน่อย”
“เฮ่ย..อย่างเฮีย!! เอ็งก็รู้..ว่าเอาอยู่!!”
สองคนขำกันกิ๊กกั๊ก
ประกายเดือนเปิดประตูผลัวะมาแว้ดเสียงเขียว “ขำอะไรกัน??”
นัครินทร์กับพนักงานเบรกขำเอี๊ยด พนักงานกลับมาทำหน้านิ่งอย่างเก่า “อ๋อ..เปล่า..ไม่มีอะไร..ไอ้น้องมันเล่าเรื่องตลกให้ฟังอ่ะ..ข๊ำขำ..กร๊ากๆ”
ประกายเดือนมองหน้าพนักงานแล้วพึมพำ “หน้าอย่างเนี้ยนะ..เล่าเรื่องตลก??”
นัครินทร์ยังขำเป็นการยืนยันว่าตล๊กตลก ขณะที่พนักงานยังหน้านิ่งเหมือนเดิม ประกายเดือนมองงง
เรือนหอนาคินทร์ ปานตะวันนั่งลงกับพื้น หลังพิงเตียง ผมเผ้าเสื้อผ้าไม่เรียบร้อยเท่าไหร่นัก นาคินทร์ไม่ได้อยู่บนเตียง
ประกายเดือนนั่งคิดถึงตอนที่นารถนรินทร์พูด“บ้านพี่คินที่เขาใหญ่ก็อยู่แถวๆ นี้ใช่มั้ยคะ”
“จริงด้วย เรือนหอหนูกนกน่ะ” สาวิตรีตอบ
ปานตะวันค่อยๆ ลุกขึ้นกวาดสายตามองไปทั่วห้อง เหมือนสำรวจร่องรอยเรือนหอของนาคินทร์กับผู้หญิงที่เค้าบอกว่าจะไม่มีใครมาแทนที่ได้ จากนั้นปานตะวันค่อยๆ เดินออกจากห้องนอนไป ปานตะวันค่อยๆ เดินดูไปตามห้องต่างๆ จนถึงห้องๆ นึงเหมือนห้องเก็บของ ห้องวาดรูป และสะดุดตากับขาตั้งวาดรูปที่มีรูปภาพอยู่ แต่มีผ้าคลุมไว้ ปานตะวันค่อยๆ เอื้อมมือหยิบผ้าเปิดออก
ทันใดนั้น มือนาคินทร์ตะปบมือตะวันไว้ ตะวันสะดุ้งเฮือก “จะทำอะไร???”
ปานตะวันตกใจ “เอ่อ...”
“อย่าเอามือสกปรกของคุณมาแตะต้องของชิ้นนี้!!”
ปานตะวันโกรธ สะบัดตัวจะออกไป
“เดี๋ยว!!” ปานตะวันชะงัก “นอนกับคุณเสร็จแล้ว ผมอยากจะกลับไปบ้านพ่อเลี้ยงแล้ว”
ปานตะวันหันมาอย่างโกรธ นาคินทร์ไม่สะท้าน “จะไปนั่งรอในรถหรืออยากจะเดินกลับเองเหมือนครั้งที่แล้ว”
ปานตะวันโกรธจนพูดไม่ออก ก่อนจะสะบัดตัวเดินออกไป นาคินทร์ทำหน้ายิ้มเยาะ ก่อนจะค่อยๆ หันมามองและค่อยๆ เปิดผ้าออก เห็นเป็นภาพวาด ‘กนก’ สวยงามยิ้มแย้มราวกับมีชีวิต
“สะใจมั้ยครับกนก?? ยังนะครับ..นี่ยังแค่เริ่มต้นจุดจบของผู้หญิงคนนั้น..มันต้องเจ็บปวดกว่าเราสองคนหลายเท่า—พี่คินทร์สัญญา”
บ้านเขาใหญ่ของคุณเล็ก ที่บริเวณงาน แต่ไม่เหลือใครแล้วนอกจาก ‘คุณเล็ก’ ที่นั่งเหงาๆ รอปานตะวันอยู่ สักพักปานตะวันเดินจ้ำๆๆ มาชะงัก
คุณเล็กดีใจลุกขึ้น “พี่ตะวัน!!!”
คุณเล็กจะวิ่งเข้ามาหาก็ชะงักเมื่อเห็น ‘นาคินทร์’ ก้าวตามมายืนประกบปานตะวัน คุณเล็กมอง 2 คน ปานตะวันรู้สึกอาย
“เป็นเด็กเป็นเล็กไม่ควรนอนดึกนะครับ”
“ผมไม่ใช่เด็กแล้ว”
นาคินทร์ยิ้มน้อยๆ ค่อยๆ เดินมาใกล้ มองปานตะวัน “คุณยังเด็ก..เด็กเกินไปที่จะแยกแยะออกว่าอะไรคือขนมหวาน? และอะไร.. คือของเหลือเดน!!”
ปานตะวันอึ้ง คุณเล็กอึ้ง ปานตะวันสุดทนรีบเดินจ้ำออกไปจากตรงนั้นทันที นาคินทร์ยิ้ม ตบไหล่คุณเล็กเบาๆ
คุณเล็กปัดทิ้ง “ผมไม่สนว่าอะไรคือขนมหวาน อะไรคือของเหลือเดน ผมรู้แค่ว่า ผมรักพี่ตะวัน”
นาคินทร์มองเล็ก เล็กมองตอบว่า “จริง” ก่อนจะเดินออกไปอย่างไม่กลัวอะไรจะเกิด นาคินทร์รู้สึกเหมือนโดนลูบคม
ห้องพักบนแพเมืองกาญจน์ นัครินทร์ผุดลุกผุดนั่ง ฟังเสียงประกายเดือนร้องเพลงไปอาบน้ำไป สักพักก็เกิดไอเดียค่อยๆ ย่องพยายามหาช่องหารูจะถ้ำมอง
เสียงน้ำเสียงเพลงเงียบลง นัครินทร์รีบโดดไปทำเป็นแกล้งนอนหลับปุ๋ยอยู่บนเตียง ประกายเดือนในชุดนอนออกมา ชะงักมอง แต่แน่ใจมากๆ ว่านัครินทร์ไม่ได้หลับจริง ก็ทำหน้าเจ้าเล่ห์ค่อยๆ ย่องมาใกล้ ปากก็พูดไป
“โถ..ท่านรองฯ..หลับปุ๋ยเชียว..สงสัยจะเพลีย..อย่างนี้เลขาฯอย่างเราคงต้องช่วยเกาหลังให้ซะแล้วววว” พูดจบประกายเดือนก็ถีบนัครินทร์โครมตกลงจากเตียงทันที
“โอ๊ยๆๆๆ นี่คุณทำอะไรผมคุณเลขาฯ คุณมาถีบผมได้ยังไง นี่ผมเป็นท่านรองฯ นะ”
ประกายเดือนตาโต ตกใจ “ใครถีบท่านรองคะ?”
“ก็คุณไง?? ไม่ต้องมาแอ๊บ”
“รู้ได้ไงคะว่าดิฉันถีบ? ท่านรองฯ หลับปุ๋ยอยู่ แล้วรู้ได้ไง?”
“เอ่อ..อ่า..”
“ดิฉันไม่ได้ถีบค่ะ ท่านรองฯ นอนหลับปุ๋ยแล้วดิ้นตกเตียงตะหาก ดิฉันยืนมองอยู่ เห็นกะตา”
“ไม่..”
ประกายเดือนเงยหน้าท้าทายประมาณว่า เถียงสิๆๆ นัครินทร์พูดไม่ออก “เออ..ก็ได้!! ดิ้นตกเตียงเองก็ได้”
นัครินทร์ชะงักมองเดือนในชุดนอนเสื้อกล้ามกางเกงขาสั้น “เอ่อ..”
ประกายเดือนชะงัก เริ่มระวังตัว นัครินทร์ยิ้มๆ กลืนน้ำลาย “ไม่ค่อยเคยเห็นคุณแต่งตัวแบบนี้ ปกติเห็นแต่ชุดทำงาน น่าฟัด เอ๊ย! น่ารักจัง”
ประกายเดือนเสียงเข้ม “ไปอาบน้ำได้แล้วค่ะ..ท่านรองฯ!!”
นัครินทร์พยักหน้ารับแต่โดยดี ประกายเดือนแอบงง นัครินทร์ทำเป็นเดินผ่านเดือนไปเหมือนจะเข้าห้องน้ำ แต่ทันใดนั้นก็หันตัวกลับมารวบประกายเดือนล้มตึงลงบนที่นอนทันที “เฮ๊ย!! ปล่อยนะ!! จะทำอะไรฉัน??”
“ชวนเล่นโอน้อยออกมั้งฮะ??”
ประกายเดือนทุบๆๆ “บ้า!! ปล่อยนะ!! ไหนบอกเป็นสมภารไม่กินไก่วัดไงล่”ะ
“โอย..ไก่มันขาวอึ๋มซะขนาดนี้ สมภารอดใจไม่ไหวแล้วฮะ”
พูดจบนัครินทร์ก็พุ่งหน้าจะจูบ ประกายเดือนหันหลบซ้าย นัครินทร์จูบพลาดไปจูบที่นอน แล้วพุ่งอีกที คราวนี้ประกายเดือนหลบขวา นัครินทร์พลาดอีก
นัครินทร์ยิ้ม “คราวนี้ไม่พลาดแน่”
นัครินทร์จะจูบ ประกายเดือนเข่าเข้าหว่างขานัครินทร์เต็มๆ “จ๊ากกกกก!!” นัครินทร์พลิกตัวหงายผลึ่ง กุมกล่องดวงใจบิดไปบิดมา นอนบิดไปมา
“โอย..อีกแล้วนะ คราวก่อนก็ทุบของผมไปทีแล้วนะ ถ้ามันเสียหายไป ใครจะรับผิดชอบ..โอย”
“อ๋อ..เดี๋ยวเดือนรับผิดชอบให้เองค่ะ”
นัครินทร์งงๆ ประกายเดือนขึ้นคร่อมนัครินทร์ นัครินทร์อึ้ง “เฮ่ยๆๆ..เล่นอะไร..อย่านะ”
ประกายเดือนยิ้มหวาน “ก็เดือนเป็นคนทุบ เดือนก็ต้องรับผิดชอบน่ะสิค่ะ”
นัครินทร์หายเจ็บเลย ตาโตเลย เริ่มยิ้ม “อะ..อะไร..ยังไงฮะ.. แหม..คุณนี่..น่าค้นหา..คาดเดาไม่ถูก.. ตื่นเต้นจัง”
“ค่ะ..ท่านรองฯ..รับรองว่าต้องตื่นเต้นสุดขีดแน่”
พูดจบประกายเดือนก็คว้ามีดสปริงพกเล็กๆ ขึ้นมาดีดดึ๋ง!!แล้วเอาอีกมือกดหน้าอกนัครินทร์ไว้ไม่ให้หนี
นัครินทร์ตาโต แหกปากลั่น “เฮ้ยย!! อย่านะ!! คุณจะบ้าเหรอ!! คุณบ้าไปแล้ว!!! บ้าชัดๆ”
“ไอ้พวกบ้ากามมันก็ต้องโดนอย่างนี้แหละ!!”
นัครินทร์จะขยับหนี “อย่าขยับ!! ถ้ายังไม่อยากกลายเป็นไอ้ด้วน!!”
นัครินทร์ชะงัก นอนตัวแข็ง เสียงอ่อนโอดโอย “คุณเลขาฯ คุณประกายเดือนคร้าบ..อย่าเล่นอย่างนี้เลย มันไม่ดี เดี๋ยวผีผลัก”
“ผีไม่ต้องผลักหรอก ฉันนี่ล่ะจะเชือดของคุณแล้วโยนลงน้ำให้ปลามันกินซะเลย”
“เฮ้ยยย!! อย่านะ!! คุณอย่าบ้านะ!! ผมไม่ยอมนะ ผมไม่อยากเป็นไอ้ด้วน”
“ไม่อยากเหรอ?? แล้วไม่อยากกินไก่วัดแล้วเหรอ? ขาวนะ? อึ๋มด้วย?”
”ไม่แล้วฮ้าา..อิ่มแล้วฮ้าาา..ไม่อยากกินแล้ว”
“เออ..รู้จักอิ่ม รู้จักพอซะบ้าง คนอะไรตะกละตะกลาม ไม่รู้จักพอ หึ้ย!!” ประกายเดือนทำยัวะ ยกมีดขู่
นัครินทร์ตกใจสุดขีด ยกมือๆไหว้ “พอแล้วฮ้าาา..ผมพอแล้วฮ้าาา ปล่อยผมไปเถอะฮ้าาา”
“แน่ใจนะว่าจะไม่ยุ่งวุ่นวายกับฉันอีก?”
“แน่ใจฮ้าาา..ผมให้สัญญาฮ้าาา”
“ชิ!! เล่นกะใครไม่เล่น มาเล่นกับประกายเดือน คนอย่างฉันถ้าไม่เจ๋งจริง ไม่รอดปากเหยี่ยวปากกามาจนถึงทุกวันนี้หรอก รู้ไว้ด้วย!! รู้มั้ย??” ประกายเดือนตวาด
นัครินทร์สะดุ้ง “ รู้จ้า..รู้แล้วจ้า..”
“ดี!! จำไว้ให้แม่นด้วย!! ลุกขึ้น”
นัครินทร์รีบลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว โดดไปห่างเดือนเลย เดือนใช้มีดชี้ตวัดๆ “ออกไปนอนข้างนอก!!”
“ห๊า!! จะบ้าเหรอ??”
“จะไปรึไม่ไป?? อยากจะตื่นมาแล้วกลายเป็นไอ้ด้วนใช่มั้ย??”
“ไม่เลย!! ไม่อยากเลย!!” นัครินทร์รีบหอบหมอน ผ้าห่มอีกชุดแถวนั้น “ไปแล้วจ้ะ ไปเดี๋ยวนี้เลยจ้ะ” นัครินทร์ค่อยๆ เดิน ประกายเดือนทำท่ากระทืบเท้าไล่ขู่ นัครินทร์สะดุ้งโหยง “เฮ่ย!! เดี๋ยวสิ..ใจเย็น!!”
นัครินทร์ เดินกระฟัดกระเฟียดออกไปข้างนอกโดยมีประกายเดือน เดินขู่ตามออกไปจนถึงข้างนอก “คืนนี้นอนตรงนี้แหละ!!”
“คุณนี่มัน..ใจร้าย!!!” เดือนทำท่าขู่ นัครินทร์รีบทำท่าจะนอน
“เดี๋ยว!!”
“อะไรอีกเล๊าาาา??”
“ยังไม่ได้อาบน้ำเลยนี่??”
นัครินทร์ยิ้ม “จริงด้วย ตัวเหม้นเหม็น ขอเข้าไปอาบน้ำหน่อยนะฮะ..คุณเลขาฯ??”
“ไม่ต้องเข้าหรอกค่ะ.. อาบตรงนี้แหละ
“อาบตรงนี้?? มันคือ..?? หมายความว่า..??”
ประกายเดือนตวัดมีดชี้“ก็หมายความว่า โดด!!”
นัครินทร์โวยจ๊ากลั่น “บ้า!! คุณบ้าไปแล้ว!! คุณมันบ้าไปแล้วแน่ๆ!! ไม่มีทาง!! ผมไม่โดด!!ไม่มีวันโดด!”
อ่านละคร เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 13/5 วันที่ 31 พ.ค. 57
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น บทประพันธ์โดย Shaynaละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น กำกับการแสดงโดย กฤษฎา เตชะนิโลบล
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น ผลิตโดย บริษัท โพลีพลัส เอ็นเตอร์เทนเม้นท์ จำกัด
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น โดยผู้จัด อรพรรณ (พานทอง)วัชรพล
ละครเรื่อง เสน่หา สัญญาแค้น ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัส เวลา 20.15 ทางไทยทีวีช่อง 3
ละครเรื่อง เสน่หา สัญญาแค้น...เริ่มออกอากาศตอนแรก 21 พ.ค.57ต่อจากละครเรื่อง อย่าลืมฉัน
ที่มา ไทยรัฐ